Wykorzystuje fale radiowe do przesyłanie danych i jednoczesnego zasilanie elektronicznego układu. Od 2004 w rozwój NFC włączyły się Nokia, Sony i Philips szukające technologii do potrzeb realizacji czynności i zadań przy pomocy instrukcji zawartych w tagach, bez potrzeby parowania urządzeń. Powołano również instytut NFC Forum w celu ujednolicenia i standaryzacji.
Można wyszczególnić trzy tryby pracy NFC:
- peer to peer - możliwe jest udostępnianie niewielkich ilości danych takich np. informacje tekstowe, adresy URL, a także treści multimedialne jak grafiki i zdjęcia.
- odczyt-zapis – możliwe jest zaprogramowanie TAGa tak aby urządzenie odczytujące wykonało zawarte w nim instrukcje jak np. czyli na przykład smartfon włączył bądź wyłączył łączność Wi-Fi. Instrukcje są tylko odczytywane tzn. brak jest komunikacji zwrotnej i ingerencji w treść TAGa. Osobnym procesem może być przeprogramowanie TAGa dla zapisania w nich nowych danych.
- emulacja karty – czip NFC jest zamontowany w innym urządzeniu np. smartfon i w efekcie może być wykorzystywany w bardziej wymagających zastosowaniach jak np. realizacji płatności. Przykładowe implementacje: Google Wallet, Apple Pay itp.
Technologia powiązana - HCE - Host Card Emulation
Jest implementacją rozwiązania sprzętowego NFC do postaci wykorzystującej chmurę obliczeniową. Zaadoptowane z powodzeniem przez liczne banki do realizacji tzw. „płatności bezprzewodowych” przyniosło efekt w postaci ikony łączności bezprzewodowej na niektórych kartach płatniczych.